Nou, daar gaat ie dan. Mijn allereerste blog, niet alleen voor dit magazine maar mijn eerste blog ooit. Dat is de laatste uitdaging voor dit jaar maar daarvoor al veel spannende en minder leuke uitdagingen aangegaan. In augustus was ik met mijn zus naar Amerika en daar ook een grote uitdaging aangegaan. Toen ik de auto bij het verhuurbedrijf ophaalde kwam ik niet boven de auto uit en dat noemden zij een kleine auto. Dat was de auto waarmee ik 15 honderd kilometer ging afleggen, bovendien was het ook nog automaat. Gelukkig maakte ik niet de fout door de rem in te trappen in plaats van de koppeling die je niet hebt. Wel trok ik een paar keer aan de pook om te schakelen, waarop mijn zus riep “niet schakelen, niet schakelen”. Samen met mijn zus, ik alleen als chauffeur, reed ik door gebieden heen waar je echt geen pech moest krijgen, af en toe zag je een bord “Next 200 miles no services”. We voelden ons als in een film, dat je midden in de woestijn pech krijgt en dat er dan een charmante creep op je afkomt die je zogenaamd wil helpen. Maar deze uitdaging uiteindelijk toch prima doorstaan. Vlak voor deze vakantie overleed een goede vriendin van mij, ze was slechts 39 jaar en laat 2 kleine kindjes achter. Daar kwam dan ook meteen de grootste en meest emotionele uitdaging vandaan. Vlak na de vakantie organiseerden een paar vriendinnen een afscheidsfeest voor haar en mij werd gevraagd of ik daar wilde fotograferen. Dit was de moeilijkste opdracht ooit, ik stond daar met een brok in mijn keel en af en toe met tranen in mijn ogen, niet zo handig als je aan het fotograferen bent maar ik was de emoties totaal niet de baas op dat moment. Daarna kwamen er aan het einde van het jaar nog een paar kleine uitdagingen, maar die toch behoorlijk op mijn zenuwen werkten en waarvan mijn hart begon te bonken. Begin november kwam er een BN’er bij me langs in de studio voor een fotoshoot van zijn dochter. Ik was bang dat zo iemand heel kritisch zou zijn. Maar een BN’er is ook maar een mens en was zelfs super relaxt. Ik kreeg zelfs mooie lovende woorden achteraf en een goede recensie op mijn facebook pagina. Na een mooie reactie van deze BN’er dat ik mijn naam moest veranderen en na tips van een mede fotograaf voor een marketing plan dat ik mijn concertfotografie moest loskoppelen van mijn modellenfotografie, veranderde ik mijn handelsnaam van Robpopfotografie in Rob topfoto. Een hele onderneming, zo heb ik de naam van mijn Instagram profiel veranderd en helemaal leeg gegooid en daarna weer opnieuw gevuld met een nieuwe indeling. Dit profiel niet weggegooid, want ik wilde mijn volgers niet kwijt. Daarna gaat dat ook met Facebook gebeuren en op de achtergrond ben ik nog druk bezig met een nieuwe website. Daar komt dan ook nog al het drukwerk zoals visitekaartjes, brochures en magazines bij, dus nog een hele klus. De laatste uitdaging was de finale en catwalkshow van Kids model Benelux. Ook al had ik al veel events gefotografeerd, was ik doodzenuwachtig. Het was hard werken en ook hier waren veel emoties omdat de winnaars en tweede plaatsen hier bekend gemaakt werden. Maar het was een prachtige avond waarvan niet ik alleen maar volgens mij iedereen die erbij was van heeft genoten. Deze uitdagingen heb je ook nodig in je leven en zeker ook in de fotografie. Het houdt je scherp en van fouten leer je alleen maar, daar word je alleen maar beter en krachtiger van. Zo heb ik dat in ieder geval wel ervaren en ben ik door vallen en opstaan gekomen tot waar ik nu ben. Check ook mijn interview in de december editie.