Rutte vind mensen in de zorg momenteel helden, er mooi maar deze moeder heeft hier wel een kanttekening bij! Lees haar brief aan Mark Rutte
Beste Mark,
Mijn dochter stuurde me net een foto vanaf haar werk. Ingepakt in een wit pak. Haarnetje op, mondkapje voor en beschermende bril op haar neus. Ze is klaar om een werkdag van 9 uur in te gaan. Ze is eigenlijk opgeleid tot oncologie-verpleegkundige, maar sinds de corona-crisis is het alle hens aan dek. Dus werkt ze sinds een week op de speciale corona-unit van het ziekenhuis.
Mijn dochter zit op dit moment middenin de frontlinies. Zij is een van de ‘helden’ waar u het in uw persconferenties de hele tijd over heeft. U prijst haar en haar collega’s omdat ze ‘essentieel zijn’ voor onze samenleving. En ik kan alleen maar denken, goh, komt u daar nu pas achter. Want de afgelopen jaren hebben u en uw partij mijn dochter anders mooi laten zitten.
Morgenochtend komt mijn dochter thuis na haar nachtdienst. Bij ons. Ze woont namelijk niet op zichzelf. Dat zou ze heel graag willen, maar met haar salaris is het onmogelijk om een huis te kopen. Voor sociale huur komt ze trouwens dan weer niet in aanmerking, evenmin als voor de inkomenseisen voor particuliere huur. Dus is ze 26, werkt ze al vier jaar fulltime in een extreem zwaar beroep, en woont ze nog thuis. Bij haar ouders, die allebei 60+ zijn. Daarnaast heeft haar vader trouwens ook astma. Dus ja, we zijn best bezorgd.
Mijn dochter ziet elke dag op haar werk wat het virus met mensen doet. Ze is doodsbang ons te besmetten. Dus in plaats van thuis uit te rusten en goed bij te kunnen komen van haar werk, zit ze 95% van de tijd op haar kamer. Zelf-isolatie. Wanneer ze naar de wc is geweest of de badkamer heeft gebruikt, staat ze erop deze te ontsmetten. Ze eet apart van ons, want ze wil geen risico lopen ons te besmetten. Ze zit niet meer met ons in de woonkamer. In de gang loopt ze met een boog om ons heen.
Beste Mark, de afgelopen jaren heeft uw eigen VVD jaar in jaar uit gesneden in de zorg kosten. Bezuinigingen, bureaucratie, geld dat in managementlagen blijft hangen. En dit alles maakt de zorg geen aantrekkelijke loopbaan, waardoor de tekorten alleen maar verder oplopen. Regelmatig hoor ik van mijn dochter over collega’s die bezwijken onder de werkdruk. En inmiddels vraag ik me al bijna niet meer af óf dit mijn dochter ook gaat gebeuren, maar wanneer.
Dus wil ik een ding aan u vragen, voor mijn dochter. Want die doet haar werk niet om ‘heldhaftig’ gevonden te worden door u. Die doet het niet voor het geld, of voor een keer applaus om 8 uur ’s avonds. Zij doet het omdat ze mensen wil helpen. En daarom vraag ik u: help haar ook. Niet nu, maar juist als we uit deze crisis zijn. Zorg een beetje voor de zorg. Het is namelijk het belangrijkste wat we hebben, zoals u nu misschien eindelijk inziet.
Vriendelijke groet,
Een bezorgde, ontzettend trotse moeder
